De saxofoonklas van het Koninklijk Conservatorium Brussel tussen 1867 en 1904

Als verlicht despoot en fervent muziekliefhebber wilde koning Leopold I van het nieuwe koninkrijk België een culturele mogendheid maken. Vrijwel meteen na de Belgische Revolutie werd met zijn steun onder meer het Koninklijk Conservatorium van Brussel opgericht. François-Joseph Fétis, door Leopold benoemd tot eerste directeur van het conservatorium, had nauw contact met uitvinder Adolphe Sax. Met de steun van de overheid organiseerde hij de eerste Belgische conservatoriumklas voor saxofoon. Deze Brusselse saxofoonklas, die slechts bestond tussen 1867 en 1904, stond aan de basis van de praktijk en het repertoire van de saxofoon in het 19de-eeuwse België.

Een ongehoord geluid schetst de nationale en internationale historische context van de Brusselse saxofoonklas. Het boek ontsluit het saxofoonrepertoire van toenmalige saxofoonleraren Nazaire Beeckman (1822-1900) en Charles Gustave Poncelet (1845-1903) en componist Paul Gilson (1865-1942), het repertoire in de onmiddellijke context van de klas. Het behelst de kamermuziek van Beeckman en Poncelet, maar ook de eerste klassieke saxofoonconcerti uit de wereldgeschiedenis: die van Gilson. Tot slot brengt de auteur aan de hand van artistieke primaire bronnen (historische opnames, speelmethoden, instrumenten en partituuruitgaven of manuscripten) de speelpraktijk van het repertoire in verband met een historisch geïnformeerde uitvoeringspraktijk, een amper ontgonnen terrein in eerdere saxofoonstudies.

Onderwerpen: 1800-1900 muziekwereld historische context weldoeners

Auteur: dr. Kurt Bertels